با توجه به چگالی بالاتر دی اکسید کربن در مقایسه با هوا، هرچه به زمین نزدیک‌تر باشد، میزان اکسیژن کمتر است. از منظر صرفه‌جویی در مصرف انرژی، نصب سیستم هوای تازه روی زمین، تأثیر تهویه بهتری را به همراه خواهد داشت. هوای سرد تأمین شده از دریچه‌های تأمین هوای پایین کف یا دیوار، روی سطح کف پخش می‌شود و یک جریان هوای منظم تشکیل می‌دهد و یک توده هوای شناور در اطراف منبع گرما برای حذف گرما تشکیل می‌شود. به دلیل سرعت کم باد و تلاطم روان جریان هوا، جریان گردابی بزرگی وجود ندارد. بنابراین، دمای هوا در محل کار داخلی در جهت افقی نسبتاً ثابت است، در حالی که در جهت عمودی، لایه لایه است و هرچه ارتفاع لایه بیشتر باشد، این پدیده آشکارتر است. جریان رو به بالای ایجاد شده توسط منبع گرما نه تنها بار گرما را از بین می‌برد، بلکه هوای کثیف را از محل کار به قسمت بالای اتاق نیز می‌آورد که توسط خروجی اگزوز در بالای اتاق تخلیه می‌شود. هوای تازه، گرمای تلف شده و آلاینده‌هایی که توسط خروجی هوای پایین به بیرون فرستاده می‌شوند، تحت نیروی محرکه شناوری و سازماندهی جریان هوا به سمت بالا حرکت می‌کنند، بنابراین سیستم هوای تازه تامین شده از زمین می‌تواند کیفیت هوای خوبی را در مناطق کاری داخلی فراهم کند.
اگرچه تأمین هوای زمینی مزایای خود را دارد، اما شرایط کاربردی خاصی نیز دارد. این روش عموماً برای مکان‌های مرتبط با منابع آلودگی و گرما مناسب است و ارتفاع کف نباید کمتر از 2.5 متر باشد. در این زمان، هوای کثیف می‌تواند به راحتی توسط جریان شناوری منتقل شود، همچنین یک حد بالایی برای بار خنک‌کننده طراحی اتاق وجود دارد. تحقیقات نشان داده است که اگر فضای کافی برای دستگاه‌های تأمین و توزیع هوای بزرگ وجود داشته باشد، بار خنک‌کننده اتاق می‌تواند تا 120 وات بر متر مربع برسد. اگر بار خنک‌کننده اتاق خیلی زیاد باشد، مصرف برق تهویه به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. تضاد بین اشغال زمین و فضای دستگاه‌های تأمین هوای بیرون نیز برجسته‌تر است.
زمان ارسال: ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳
